Rechters 10 – Deel 2

QUESTION: Schepping en herstel - 2

ANSWER:

Rechters 10 - Deel 2

door pastor Nathan Shepherd (Dive Chapel, Candle Key, Florida)

“In verzen drie tot en met vijf ontmoeten we Jaïr, die 22 jaar lang rechter over Israël was. In vers 4 lezen we: 'Hij had dertig zonen, die allemaal een ezelshengst als rijdier hadden.' Kun jij je die meute voorstellen? Als zich een probleem voordoet, dan springen ze allemaal op een ezel en met een stofwolk achter zich gaan ze op pad voor gerechtigheid. Dat lijkt een interessant idee voor een moderne politieshow op TV, nietwaar?

Op het moment van de dood van Jaïr had het volk Israël genoten van 45 jaar rust en vrede. Maar in die welvarende periode ging het bergafwaarts met hun relatie met de Almachtige God. Vers 6 zegt: 'Weer deden de Israëlieten wat slecht is in de ogen van de HEER: weer begonnen ze de Baäls en Astartes te vereren, en ook de goden van Aram, Sidon en Moab en de goden van de Ammonieten en de Filistijnen.' Kijk eens aan. Hoe veel goden waren er? Het lijkt wel alsof elke Israëliet persoonlijk zijn eigen God diende, maar het was niet de echte, ware God. Wauw.

In vers 7 lezen we: 'De HEER ontstak in woede en leverde hen uit aan de Filistijnen en de Ammonieten.' En die 'knechtten en knevelden' hen achttien jaar lang. En eindelijk vroegen de kinderen van Israël God om hulp.

Laat mij even de volgende vraag stellen: waarom duurde het achttien jaar voordat de kinderen van Israël de HEER aanriepen? Misschien is het antwoord wel dat zij precies zo zijn als wij?

Wij leven in onze Westerse wereld al zo lang in weelde. Zijn we in onze relatie met de HEER zelfvoldaan geworden? Ik bedoel, hoe ver missen wij ons doel? Dienen wij elke god die bestaat - geld, lust, macht, luxe, roddels, lafheid, ego - elke god behalve de Ene, Ware God?

Kijk eens naar vers 14. God zegt hier feitelijk: zoek het maar uit. 'Roep die goden maar te hulp aan wie jullie de voorkeur hebben gegeven. Laten zij jullie nu maar uitkomst brengen!’ Tjonge jonge.

Daar luisteren ze wel naar! In verzen 15 en 16 zegt het volk van Israël dat God hen kan straffen; ze verdienen het. Ze bidden vurig dat Hij hen zal redden en - kijk eens - we lezen dat zij 'de vreemde goden wegdeden en de HEER dienden'.

'Toen kon de HEER niet langer aanzien hoe moeilijk Israël het had.' En in hoofdstuk 11 zullen ze ten strijde trekken tegen de Ammonieten die hun kamp hebben opgeslagen in Gilead.

Let eens op wat de Israëlieten deden. Zij kwamen tot inkeer. Zij bekenden hun zonden. Geen smoesjes, geen uitleg, geen gezeur. Belijd je zonden. Zeg tegen de HEER: 'Ik was fout. Wat is mijn straf?' Reken dan met je zonde af. Vernietig je zonden!

In welvarende tijden is het o zo gemakkelijk om bergafwaarts te glijden. We ontdekken dat we minder tijd besteden aan gebed en stille tijd, en meer tijd aan de kennis van de wereld. We keren de aanbidding van onze HEER de rug toe en we gaan op zoek naar sensuele afbeeldingen, 'sexy' dingen. We geven niets meer om onze Bijbellezing en besteden steeds meer tijd aan het bedenken van manieren om meer geld te verdienen. Het gebeurt vaak. En het gebeurt op dit moment overal om ons heen.

Als jij je nu realiseert dat jij in deze val bent gelopen, wend je dan weer tot God. Beken je zonden. Onderwerp je aan Hem. Vernietig die andere goden. Misschien heb je mij wel eens horen spreken over rouw (over je zonden), ritme en reveil. Wanneer wij ons niet op één lijn met God bevinden, dan moeten we ons daar eerst bewust van worden. Dan volgen deze 3 R's.

“Rouw over je zonden (berouw of inkeer) heeft te maken met bekennen en veranderen. Het gaat erom dat je het schip van de zonde de andere kant opstuurt. Ritme wil zeggen dat je moet streven naar een harmonie met Gods plannen. De enige manier om dat te doen is door tijd met Hem door te brengen in Zijn Woord, door Hem te prijzen en door te bidden. Dan, en alleen dan, kan Hij een reveil, een "revival" of opleving, in onze levens en in ons land teweegbrengen.

Hebben wij echt 'idiotenlampjes' nodig op het dashboard van onze auto, die ons waarschuwen als we van de weg raken? Ik denk van niet. Ik denk dat de mensen van Jezus vanzelf weten of ze de HEER dienen of niet. Ik weet dat dat voor mij geldt en waarschijnlijk ook voor jou. Waar ben jij vandaag? In de wereld? Help jij de armen? Praat jij met andere mensen over Jezus?

Het is zo, zo, zo gemakkelijk om weg te glijden wanneer alles goed gaat. Maar dat is het probleem. Want wat betekent 'goed' dan eigenlijk? Betekent die tevredenheid, per definitie, dat jij je 'in je vlees' op je gemak voelt?

Ik vraag jou dus: dien jij vandaag andere goden? Volg jij Baäl, de god van de kennis? Of misschien Astarte, de godin van de sensualiteit? Of wellicht Mammon, de god van het geld? Je moet weten dat je in moeilijke tijden die god zal moeten aanroepen die je aanbidt en waar je voor leeft. Ik kan alleen maar hopen dat dit de Ene, Ware, Levende God is.

Ga naar Rechters 11!